Klassieke Academiestudenten Gabriëlle Westra (rechts)
en Randolph Algera in Florence.
De grisaille op het doek wordt eindelijk beschilderd. Door de ervaringen op de Klassieke Academie staat het model er al in een paar dagen in kleur op, dus halverwege de derde week kun je verder gaan met modelschilderen dan je op de academie doet. Het is een goede keus om de zomeracademie aan de Florence Academy of Art te gaan doen na het derde jaar van ons academie, omdat je dan verder zou kunnen komen naast wat je bij ons leert, maar na het tweede jaar zou het ook fantastisch zijn. Vanaf dit punt krijg je constant aanwijzingen over keuzes in kleur en tussentinten om overgangen te verzachten, maar ook nog steeds over de vorm van je model. Ook blijf je meten, tekenen en aan je schaduwvormen werken. Als je het even niet meer weet, ga dan terug naar je schaduwvormen, blijven ze zeggen. In de derde week hebben we een excursie naar de Accademia Gallery. Het is niet heel groot en het hoogtepunt is natuurlijk de David van Michelangelo. De David heeft veel te verduren gehad, van blikseminslagen tot vandalisme. Een bijzonder detail is dat de arm van David er door een ongemak afviel en op een man viel die daardoor overleed. De gids weet veel te vertellen over de manier waarop Michelangelo werkte en laat door gereedschapssporen op verschillende beelden zien met wat voor materiaal hij werkte. Deze week gaan we ook naar een tentoonstelling van de werken van alumni en docenten. Ik verwachtte veel figuur en modellen als onderwerp, maar er zijn ook veel stillevens en landschapsschilderijen. Ik ben onder de indruk, maar onze Klassieke Academie docenten doen zeker niet onder voor wat hier hangt. Toch zijn er topstukken die zo realistisch zijn, waardoor je even denkt door een raam te kijken, maar het is een schilderij. Na deze mooie expositie toosten we met onze klasgenoten dat we minstens zo goed mogen worden als deze toppers.
In de vierde week worden de aanwijzingen steeds kleiner. Deze week voelt het alsof je bijna niets doet op een schilderdag, maar door al die kleine veranderingen zie je toch een beter resultaat. De docenten blijven naar de vorm kijken. Het been moet twee millimeter naar links en dan weer één terug. Er wordt veel over vorm en lichtval gezegd en iets minder over kleur, maar in één maand kun je nooit leren wat de studenten daar in drie jaar leren. In het begin leek een maand zo lang, maar nu lijkt de tijd te dringen. Nog zoveel dingen te verfijnen en nog zo weinig tijd. Deze week laat Maureen zien hoe je je eigen loodwitverf maakt. Erg verboden in Nederland, maar heel fascinerend en ik moet zeggen dat loodwit heel fijn werkt. Loodwit bezit een beter pigment en is witter, maar toch transparanter dan titaanwit en is dekkender dan zinkwit. Het heeft vooral een lange levensduur. Donderdag hebben we een diner op school. Een klasgenoot van ons komt uit Florence en haar moeder maakt voor de hele klas allemaal Italiaanse gerechten klaar. Heel gezellig en erg lekker. En dan komt de laatste dag. Ik priegel nog wat aan het gezichtje, verzacht hier en daar randjes en olie mijn zwarten nog wat uit en dan is het klaar. We maken nog een leuke groepsfoto en gaan voor de laatste keer ons paletten schoonmaken.
Het was echt heel leuk en ontzettend leerzaam om de zomeracademie in Florence te doen. Randolph Algera en ik hebben heel veel geleerd en kijken met veel plezier terug naar een prachtige tijd aan de Florence Academy of Art!
Gabriëlle Westra (Florence, juli 2013)