Isabelle Werkhoven: ‘Enclosure’ (2014)
olieverf op linnen. (150x100cm)
Op de kunst- en antiekbeurs PAN kom je voor de schilderijen, maar je blijft hangen bij een schitterend Chinees kamerscherm of een middeleeuwse Madonna van kersenhout. Of je staat stil bij enkele uit geplette colablikjes gevormde rode harten. Of bij dat verstilde, ontroerende vrouwenportret van Jozef Israëls waarvan de handen nogal matig geschilderd zijn. Het gaat om het zoeken naar het bijzondere, het onverwachte.
En dan loop je langs de stand van galerie Wilms uit Venlo en daar trekken twee eigentijdse landschappen de aandacht, zodat je de rest van de PAN even vergeet. Wat sinds het begin van de 20ste eeuw niet meer mocht, verhalend romantisch schilderen, is de laatste jaren weer helemaal terug. Die twee landschappen zijn geschilderd door Isabella Werkhoven (Gorssel, 1969) uit Groningen. Meestal zie je in haar landschappen achter de bomen een gebouw schemeren, daar houdt de geheimzinnigheid al snel op. Ook staat er wel eens een Volkswagenbusje of een volleybalnet, zodat je aandacht wordt weggeleid en je je gaat bezig houden met banale onderdelen. Dat is natuurlijk wat schilders op eigentijdse opleidingen leren, dat alles, ook een Volkswagenbusje, een belangrijk onderwerp kan zijn. Maar dan toch liever niet in zo’n geheimzinnig landschap als van Isabella Werkhoven. Het mysterie dat ze schildert, wordt in haar oeuvre al te vaak verjaagd door een sportveld, een tennisbaan, een leeg zwembad. Is een landschap zonder eigentijdse dingen soms geen eigentijds landschap?
Op de PAN treedt in haar landschappen iets op dat je ‘bekoring’ zou kunnen noemen, een ouderwets woord dat echter precies aangeeft wat je voelt. Het ene bestaat uit een vijver met waterlelies in een dampige avondlucht, het andere uit een vervreemdend bos. Maar een groepje oude berenklauwen houdt je tegen. Je wordt weer even een kind op zoek naar de prinses en de toverfee daar achter die ene boom of in dat kleine huisje aan de vijveroever. Het bos ademt, de vijver dampt, jij houdt je adem in. Het is olieverf, maar het lijkt aquarel, zo transparant is alles geschilderd. Je wilt je spiegelen in het water, het pad betreden dat je meevoert, weg van hier. Dat is wat kunst vermag.
Het werk van Isabella Werkhoven hangt t/m zondag 30 november 2014 in stand 37 op de PAN Amsterdam-Rai. Open vr en za. 11-19 uur, zo 11-18 uur.