Detail van de cover van JEZUS!
Foto: Eric Bos
Tussen de modetijdschriften en glossy’s als Maarten en Linda ligt JEZUS! Achterin het blad is een zoekplaat afgedrukt. Een paar honderd mensen komt bijeen op een hotdogparty in de openlucht. Op de plaat staat ‘Zoek Jezus’.
De zoekplaat doet denken aan een laat-middeleeuws schilderij uit 1508 van de Meester van Alkmaar in het Rijksmuseum. Dat bestaat uit een panoramisch paneel van zeven schilderijen die de Zeven Werken van Barmhartigheid verbeelden. Op elk tafereel zie je mensen iets doen wat met christelijke waarden te maken heeft. Tussen hen in staat Jezus. Je moet steeds even zoeken.
Het blad JEZUS! in een oplage van 80.000 exemplaren, heeft het formaat van een glossy. Het blad had ook Arthur kunnen heten. Want de schrijver en acteur Arthur Japin werd de hoofdredacteur van het blad. Zijn adem ritselt door de pagina’s. JEZUS! lijkt een eenmalige uitgave te zijn, zoals de komst van Jezus op aarde tot nu toe ook eenmalig was.
Het grappige is, het is een blad voor gelovigen en ongelovigen. Hoewel, gelovigen hebben er al boos op gereageerd. Jezus zou dit nooit gewild hebben. Ook al geloven ze, dit weten ze zeker.
Wat doen we als Jezus op aarde zou terugkeren? Er is wel gezegd: als dat gebeurt zou niemand hem herkennen. Maar op de cover van het blad staat zijn gezicht bijna levensgroot afgedrukt. Een knappe jonge man met baard en snor en lang haar. Hoe weten we dat dit Jezus is? Door de titel van het blad. We kijken hem wat langer in zijn ogen dan we anders zouden doen. In het blad gaat het over christelijke beginselen en menselijke eigenschappen, over tegeltjeswijsheden en over de voetsporen van Jezus. Over hoe Arthur Japin in het Heilige Land door oorlogslawaai verdreven wordt. We zijn allemaal grootgebracht met christelijke waarden, dus we ontkomen er in dit blad niet aan, liefde, vrede, gelijkheid, empathie, genade, vergevingsgezindheid, alles waar we steeds opnieuw naar streven.
Er wordt ook in uitgelegd dat Jezus er helemaal niet zo uitzag als de man op de cover. De joden droegen in die tijd kort haar en hij zou nooit zo’n gaaf, blank gezicht kunnen hebben, met eyeliner, rouge en een beetje gephotoshopt. Eerder een donkere huidskleur en een gegroefd gelaat, zand in zijn korte krullen.