Droombeeld
Ik droomde dat ik wakker werd
op deze donkere plek
Een meisje zat aan tafel
Ze was een witte vlek
Ik wilde wel wat zeggen,
Daar in dat duist’re licht
Ik durfde niet te naderen,
de hond leek afgericht
Hij lag als een obstakel,
zo tussen haar en mij
Ik durfde niets te zeggen,
verstond niet wat zij zei
Ik droomde rustig verder,
voelde een diep verdriet
Want wat ik graag wou weten
vertelde ze me niet
Het schijnsel van de kaarsen,
dat op de tafel viel,
terwijl ze niet eens brandden,
verlichtten mijn bange ziel
Wie had bij haar gegeten
Wie zat daar aan de dis
Zou het een dromer wezen?
Dat blijft nog ongewis
Ik wilde haar wakker kussen,
Ze zat daar zo alleen
zag ongeziene beelden
en keek dwars door me heen
De hond begon te grommen
Ik trok me schielijk terug
en werd gelukkig wakker,
ik lag nog op mijn rug
De kamer is verdwenen
Met tafel en gerief
Toch moet ik vaak nog denken
Aan dat bleke meisjelief