Esther Williams in ‘Bathing Beauty’ (1944) van George Sidney.
Copyright: Nymag.com
Hoe ze in Neptune’s Daughter (1949) staande een waterglijbaan afroetsjt, recht op het bioscooppubliek af, om vlak voordat ze uit het filmdoek in de zaal dreigt te springen, in een bassin duikt, was onvergetelijk. Of samen met animatiefilmfiguren als Tom and Jerry onderwater zwemt in Dangerous When Wet (1953). Esther Williams (1921-2013), de op 6 juni overleden Amerikaanse filmactrice werd wereldberoemd doordat ze in bijna elke van haar dertig films in badpak acteerde.
Onze ouders namen ons mee naar de bioscoop om via een lange rij de kassa te passeren voor een hopelijk spannende filmvertoning. Maar de filmverhalen met Esther Williams schoten maar niet op. Halverwege de scènes deed ze geregeld haar japon, mantel of badjas uit om een glanzend, eendelig badpak te onthullen waarmee ze in het water van een fontein, een waterval, een meer of een zwembad dook.
Als kleine jongen was ik dol op musea en bioscopen. In beide tempels ontvouwden zich de wonderbaarlijkste en betoverendste taferelen. De bioscoop had boven het museum het voordeel dat je als man in de dop leerde hoe een man een vrouw diende te kussen en wat liefde, verleiding, haat en wraak voor verschijnselen waren. Moord, doodslag en seks werden voor boven de achttien slechts gesuggereerd, niet getoond.
Esther Williams gaf in haar gestroomlijnde, eendelige badpakken op geen enkele manier antwoord op dergelijke vragen. Ze was een zwemmende reclame met haar stralende Colgate-lach. Een karakter zette ze niet neer. Ze was een zetstuk, het ging om het zwemmen. Ze werd net geen Olympisch kampioene doordat WOII uitbrak. Vanaf 1942 speelde ze in flinterdunne liefdesverhaaltjes en in de muzikale waterchoreografieën van Busby Berkeley die, zonder special effects, de extravagantste shows van Madonna overtroffen. Zelfs haar handtekening leek op een elegant waterballet.
Omdat een zwembad voor jongens zoals wij een oord van verschrikking was, keken we met gemengde gevoelens van weerzin en bewondering naar de verrichtingen van deze badkoningin die, als je ze nu terugziet, werkelijk verbluffend zijn. Voor Esther Williams was zwembadwater een eerste levensbehoefte. The girl you will dream about zoals de trailer van Bathing Beauty (1944) ons beloofde, gold in die tijd niet voor ons. Maar ook toen al vroegen wij ons af waar Esther Williams haar constant waterproof make-up vandaan haalde.