Joyce Zwerver: Organzaproject in de Silo
aan de Kolendrift in Groningen. Foto: Eric Bos
Gedurende de eindexamenexpositie van Academie Minerva (tot 11 juli) in Groningen schrijft Eric Bos een korte recensie over werk van één van de exposanten.
Groningen (8 juli) – In het gebouw van Minerva aan het Gedempte Zuiderdiep is van één van de eindexamenexposanten een introductietekst te lezen: ‘In deze tijd bevinden we ons tussen materie en immaterie.’ Je denkt, dat wist ik nog niet, dat is nieuws. Maar als je er over nadenkt, staat er eigenlijk niets. Dergelijke pretentieuze statements en filosofieën van de koude grond teisteren elk Minerva eindexamenjaar, wat aangeeft dat niet alleen de kunst, maar ook de wereld en de maatschappij elk jaar opnieuw moeten worden uitgevonden. Waar kunstenaars uit het buitenland (Duitsland, Spanje) zich overwegend schatplichtig weten aan de grote voorbeelden uit hun cultuurgeschiedenis, daar lijken Nederlandse kunststudenten zich in een zalige onwetendheid te wentelen, waarbij ze zich hoofdzakelijk laten inspireren door de non-informatie van de digitale beeldcultuur in deze tijd. Met als risico clichés en beeldarmoede.
Dat valt een opleiding als Minerva niet kwalijk te nemen, dat hoort bij de Nederlandse cultuur en gelukkig zijn er uitzonderingen die zonder al teveel pretenties bij zichzelf blijven en van daaruit schone dingen maken. In de voormalige cokes-silo van het vroegere gasfabriekterrein (CiBoGa-terrrein), dat op zichzelf al een buitengewoon inspirerend bouwsel is, heeft bijvoorbeeld Joyce Zwerver (MFA painting) een installatie gebouwd, een ‘huis’ van organza, die een groot deel van de siloruimte inneemt, als een ruimte in een ruimte. Het bestaat uit een dubbele ruimte met een groot aantal half doorzichtige organzalappen die lichtjes zijn beschilderd, zodat tussen de zachte schittering van de stof ook kleur zichtbaar wordt, maar dan zo subtiel dat het meer een vermoeden van kleur is.
Als je de ruimte betreedt doet het huis van organza bijna sprookjesachtig aan. Hoog in de nok van de silo fluisteren luchtstromen, het organzahuis is een huis van stilte en contemplatie. Eigenlijk heel eenvoudig, maar heel effectief. Aan de overkant bij NP3 aan dezelfde Kolendrift heeft Joyce Zwerver een klassiek stukje ‘land-art’gemaakt van in porselein gebakken witte schelpvormen. Niet zo geheimzinnig als het organza-project, maar wel heel helder en aangenaam om naar te kijken. Ook zeker een aanrader.
Te zien bij Frank Mohr International Masters, Final Graduation Show, Kolendrift (silo) en NP3.tmp. Open: dinsdag t/m wo 10 juli, 10-21 uur, do 11 juli 10-18 uur.