Monique Benthin/Rick Messemaker: ‘Copy Garden’ (2014)
copyright: www.enterthemothership.com
Als je nietsvermoedend via het Gerrit Sterkmanplein de ingang van de Gaffelstraat in Rotterdam passeert, zie je ineens een prachtig park. Grauwe oude straten, minder grauwe nieuwbouw en dan zomaar een park. Zware bomen, weelderig groen. Links loopt de Gaffelstraat erlangs, rechts de Sint Mariastraat.
In de provincie, met uitzicht op weilanden en bossen en dijken, lijkt zo’n stadsparkje tussen de straten maar niks. Maar een stadspark heeft een heel eigen charme die je op het platteland nergens vindt. De paden slingeren er volgens een speels plan langs boomgroepen, speelvelden en waterpartijen. Zoals in Groningen het Stadspark en het Noorderplantsoen. Negentiende-eeuwse wandeltuinen.
Als we het park bijna voorbij zijn, krijgen we het gevoel: hier klopt iets niet. Het is geen park, het is een enorme foto, huizenhoog, die bevestigd blijkt te zijn aan de kopgevel van de huizenrij die de overkant vormt van beide straten. Zoals je wel van die prachtige wandschilderingen op de blinde zijmuren van gebouwen hebt, in andere landen vaak heel spectaculair, in ons land vaak wat zuinigjes. Het mag hier nooit teveel kosten.
De kunstenaars die bedacht hebben om hier een van-stoep-tot-dak grote foto te plaatsen zijn Monique Benthin (Rotterdam, 1963) en Rick Messemaker (Rotterdam, 1952). Zij bedacht het idee, hij maakte de foto, de stad Rotterdam financierde het. Het is zo simpel als wat, maar je wordt er door op het verkeerde been gezet, iets wat goede kunst vaker doet. En je merkt weer: we zij hier in Rotterdam, waar veel meer bijzondere projecten in de openbare ruimte plaatshebben. Het is geen schildering, waar buurtbewoners over kunnen twisten, dat te modern of te oubollig is. Hier ziet het oog een realistisch beeld, een park tussen twee straten. En tegelijkertijd gelegen aan het Gerrit Sterkmanplein dat er met voetbalveldje en al op uitkijkt. Wat een verrijking.
Monique Benthin houdt zich als kunstenaar bezig met thema’s als maatschappij, identiteit, emotie en het eigen ‘zijn’. De vraag voor haar is steeds: ‘wat is echt of onecht’? Vandaar zo’n idee van een ‘Copy Garden’, zoals ze het project noemt, een parkfoto waar je eerst in gelooft, maar dat een illusie blijkt te zijn. Een aangename illusie, die ze op verschillende plekken heeft toegepast. En daarbij, op de foto schijnt altijd de zon.