Anna Maria Vargiu: ‘Olijven’ (2017) olieverf op doek copyright: 2018 – Anna Maria Vargiu
Stillevens worden in een deel van de kunstwereld het toppunt van oubolligheid beschouwd. Iets dat eigenlijk niet meer zou mogen bestaan, zo ouderwets. En het is waar, van een traditionele opstelling van een kommetje, een kannetje, en een schaaltje met fruit, ligt niemand wakker. Maar het kan ook anders. Als de nog jonge kunstenaar Anna Maria Vargiu (Groningen, 1993) les in stillevenschilderen geeft, groeit het opgestelde stilleven de lesruimte uit. Bergen fruit in schalen, gelardeerd met bloemen, op verschillende niveau’s, een waterval van zuidvruchten zodat je als leerling bijna niet weet waar je moet beginnen. Maar de overvloed, de geuren en de kleuren doen je meteen naar je penselen grijpen. Dát is pas spannend.
Die overvloed en dat exotische moet het sterke heimwee een beetje wegnemen dat Anna Maria naar het eiland van haar jeugd heeft: Sardinië. Niks geen magere bosjes asters in de herfst, of tulpen en narcissen uit de Hollandse kwekerijen. Op Sardinië kom je het hele jaar alles in de natuur tegen. Je struikelt er over de limoenen, sinaasappels en granaatappelen.
Anna Maria Vargiu woonde van haar vierde tot haar tiende jaar op Sardinië alvorens naar Groningen terug te keren, waar haar vader in Baflo een pizzeria begon. Zo vormde zich, met alle herinneringen aan kleur en aan warmte, een natuurtalent dat maar een paar jaar op de Klassieke Academie nodig had om te weten wat ze echt wilde: de vrijheid. Sindsdien schildert ze, ondersteund door haar even grote tekentalent, met olieverf op doek het ene spannende en overrompelende stilleven na het andere. In een stijl die heel figuratief, maar ook sterk persoonlijk is.
Naast warmbloedige portretten en Groningse landschappen toont ze de overvloed van het land en de zee, niet alleen fruit en bloemen, maar ook vissen en mosselen. Met tot nu toe als hoogtepunt een stilleven met een inktvis die vol overgave over de rand van een schaal glibbert, alvorens als beleg op de pizza’s van haar vader te belanden.
Voor Anna Maria is kleur de grootste drijfveer en haar belangrijkste voorbeeld is de Spaanse schilder Joaquin Sorolla, vanwege de warmte in zijn schilderijen. Ze schildert met net zo’n megalange kwast als hij deed, aan een bamboestok bevestigd. En nu is haar werk te zien op een tentoonstelling in Adorp. Stillevens, inderdaad, maar zo heerlijk los en superieur geschilderd. Om van te watertanden.
Anna Maria Vargiu – schilderijen en tekeningen en Ed Schouten, bronzen beelden. Kerk Adorp. Open: 14-17 uur in de weekeindes van 3/4 en 10/11 maart. Opening op 3 maart 14.00 uur.